Sakrifica e karabinierit Salvo D’Acquisto

Sakrifica e Salvo D’Acquisto, në të njëzetat e hershme, është ndoshta pak e njohur por me të vërtetë e lavdërueshme.

E gjitha filloi në 22 shtator 1943 kur disa ushtarë gjermanë të SS që inspektonin kutitë e municioneve të braktisura u goditën nga një shpërthim me granatë dore, ndoshta për shkak të mungesës së aftësive në trajtimin e bombave. Dy nga ushtarët vdesin dhe dy të tjerë janë të plagosur.

Komandanti i departamentit gjerman ia atribon përgjegjësinë asaj që u ndodhi bombarduesve vendës anonimë dhe kërkon bashkëpunimin e Karabinierëve të stacionit lokal, të komanduar përkohësisht nga Salvo D’Acquisto, për të kërkuar fajtorët.

Përpjekjet e Salvo për të bindur gjermanët për karakterin incidental të shpërthimit janë të padobishme.

Më 23 shtator më pas kryhen arrestime dhe kapen 22 persona të zgjedhur rastësisht në mesin e banorëve të zonës. Midis këtyre, edhe vetë Salvo.

Pandrat dhe D’Acquisto transferohen më pas jashtë vendit dhe, të pajisur me lopatë, ata detyrohen të gërmojnë një varr të madh masiv pranë Kullës Palidoro,

Në heshtje, pa nderime ose vëmendje, Salvo D’Acquisto akuzoi veten për sulmin e pretenduar, duke marrë përsipër përgjegjësinë e vetme për incidentin dhe duke kërkuar lirimin e menjëhershëm të të dënuarit.

22 të burgosurit lihen të lirë dhe menjëherë ikin, duke lënë oficerin jo-komisionar italian tashmë brenda gropës, përpara skuadrës së pushkatimit.

E fundit për të shpëtuar është vetëm në kohë, pasi ai vrapon, për të dëgjuar britmën “Rroftë Italia” e nisur nga polici, e ndjekur menjëherë pas shkarkimit të një arme automatike që kryen ekzekutimin.

Sjellja e ushtarit kishte goditur aq shumë edhe SS, të cilët raportuan të nesërmen: “Brigadieri juaj vdiq si një hero. Gjithëpërfshirës edhe përballë vdekjes”.Salvo D’Acquisto u qëllua në moshën 23 vjeçare